Krąg to forma spotkania i bycia grupy osób, która może rozwinąć się we wspólnotę. Kręgi są empatyczne i demokratyczne, zaangażowane w nie osoby starają się brać pod uwagę potrzeby innych. Każdy uczestnik grupy może wpływać na przebieg spotkania. Kręgi mogą być moderowane przez jedną lub kilka osób z grupy, ale moderacja nie jest warunkiem zaistnienia kręgu. Najważniejsze jest umówienie się w grupie na uważność wobec siebie. Kręgi nie są terapią, ale mają terapeutyczne działanie. Są grupą wsparcia, a to wsparcie powstaje z wsłuchiwania się w los, historię, problemy, emocje innych.
Jak to wygląda w praktyce?
Siadamy w kręgu w taki sposób, żeby każda osoba mogła widzieć wszystkie inne. Każdy uczestnik może zabrać głos i mówić o sobie tyle, ile potrzebuje. Chyba, że grupa ustali czasowy limit wypowiedzi (w przypadku sporej grupy lub małej ilości czasu na spotkanie jest to wskazane). Każda osoba otrzymuje przestrzeń do mówienia nie zmąconą wypowiedziami, wtrąceniami czy dopowiadaniem innych. Inne osoby w kręgu słuchają i odczuwają tyle, ile są w stanie. Kolejność mówienia w kręgu może być różnorodna. Osoby mogą wypowiadać się po kolei zaczynając od pierwszej, która się zgłosi, która następnie przekaże przestrzeń mówienia w lewą lub prawą stronę kręgu. Rytm mówienia może być również spontaniczny: głos zabierają kolejno osoby, które same zgłoszą się do wypowiedzi.
Podczas kręgu przyglądamy się swoim reakcją na wypowiedź osoby, która mówi. Czy jej słowa z nami rezonują? Czy łączą się z moją własną historią. Czy uruchamiają obrazy, wspomnienia, emocje? Gdy osoba skończy wypowiedź grupa może dać sobie przestrzeń na podzielenie się tym, co najbardziej w niej zarezonowało po danej wypowiedzi. Tutaj również można wprowadzić limit czasu, aby ta część nie wydłużyła się za bardzo, ograniczając tym samym czas innym osobom na pełną wypowiedź o sobie. W kręgu każda osoba otrzymuje klarowną, pełną przestrzeń do mówienia. Jedna osoba mówi, inne słuchają, a potem możliwość mówienia, w dowolnym tempie i natężeniu, trafia do osoby kolejnej. To podstawa kręgu.
Oczywiście, nikt nie jest zobowiązany mówić podczas kręgu. Niemówienie, a po prostu bycie, jest równoprawną częścią tej praktyki. Ważne, żeby w odnoszeniu się do wypowiedzi innych nie dawać nikomu rad, jeśli o to nie poprosi. Zawsze starać się mówić o sobie, o swoich doświadczeniach, emocjach, żeby przybliżać innym swoją historię i punkt widzenia, czucia. W kręgu można wykorzystać totem lub inny przedmiot, który podkreśla, że osoba go trzymająca teraz zabiera głos i skupia uwagę innych.